Dekalog letniej elegancji.

By Hal Kozłowska • 27 czerwca 2016 • WIZERUNEK, WYGLĄD

Zrobiło się gorąco. Patrząc w tym czasie na ulice, które natychmiast zaroiły się od basenowych klapek, kusych szortów i fikuśnych bluzeczek można odnieść wrażenie, że lato jest najtrudniejszym okresem dla zachowania szyku. Dlatego dzisiaj przypomnę kilka podstawowych zasad obowiązujących w eleganckim kodzie ubioru. Jeśli się do nich zastosujemy, jest duże prawdopodobieństwo, że nawet podczas upalnego lata będziemy wyglądać po prostu… dobrze.

Owszem, upalne lato, nawet w mieście, swoje prawa ma. W miesiącach wakacyjnych kategoria codzienna zaczyna lekko zmierzać w stronę kategorii swobodnej, jednak kobiety z klasą potrafią bezbłędnie wyczuć granicę przebiegającą pomiędzy tymi dwiema kategoriami (dla niezorientowanych szczegóły TUTAJ).

O ile więc nie jesteśmy akurat na plaży, nie pielimy ogródka lub nie uprawiamy pilatesu- rezygnujemy z leginsów, miniaturowego topu, postrzępionych dżinsowych szortów i gumowych japonek na rzecz garderoby nieco bardziej wyrafinowanej.

Dekalog letniej elegancji w teorii.

Latem wizerunkowo dobrze sprawdzają się jasne kolory z dużym udziałem bieli.

Wybieramy luźne fasony ubrań: sukienki mogą być swobodnie przewiązane paskiem lub szarfą; jeśli zdecydujemy się na zestaw dwuczęściowy, z których jedna część będzie bardziej dopasowana do sylwetki, druga część zawsze powinna być luźniejsza.

Rezygnujemy z ubrań skrzętnie opinających ciało, czyli trykotów bezlitośnie podkreślających każde załamie ciągłej linii sylwetki. Jeśli w punkcie 2. mówię o ubraniu dopasowanym, mam na myśli ubranie, które jedynie podąża za linią sylwetki, nie podkreśla jej nachalnie.

Odkrywamy tylko neutralne części ciała, unikamy wszystkiego co jest „zbyt” : zbyt głębokich dekoltów, zbyt krótkich spódniczek, zbyt kusych szortów.

Patrzymy na siebie krytycznie, pamiętając o zasadzie, że szczupłym wolno (nieco) więcej. Większy dekolt lepiej prezentuje się na niewielkim, sportowym biuście, niż na bujnych piersiach. W pierwszym przypadku wygląda sensualnie, eterycznie, w drugim- wyzywająco lub przaśnie. Wiem, to brzmi nieprzyjemnie – ale udawanie, że jest inaczej nic nie zmieni. Przetestowałam to na własnej osobie.

Jeśli decydujemy się bardziej odsłonić nogi, góra powinna być zabudowana. Jeśli odkrywamy ramiona bądź dekolt, do nóg podchodzimy z dyskrecją.

Wybieramy lekkie tkaniny: jedwab, bawełnę, len; cienką wełnę na okazje bardziej formalne. Len i jedwab to materiały, które dość mocno się mną. Zasada dotycząca tych tkanin jest więc następująca: kończyć dzień możemy w ubraniu z naturalnymi załamaniami, zaczynać musimy zawsze w wyprasowanym.

Buty to istotny element wizerunkowy. Jeśli decydujemy się na odkryte stopy, muszą być one bezwzględnie wypielęgnowane. Do eleganckiego, dziennego wizerunku bardziej przystają sandały niż klapki. Latem bardzo dobrze sprawdzają się też lekkie baleriny, z tkaniny lub bardzo cienkiej skóry oraz espadryle na koturnie. Sandałki z cienkich paseczków na wysokich obcasach, to nie jest dobry pomysł na letnią codzienność. Zmęczone a nawet lekko spuchnięte stopy w takich butach to przykry widok.

Dobrze dobrany kapelusz doda strojowi wyrafinowania, ale jest to element wizerunkowo bardzo trudny do rozegrania. Istotny jest sam sposób jego noszenia, sylwetka, uniesienie głowy itp. Temat jest obszerny, przygotowuję więc osobny wpis na ten temat.

10.

Okulary słoneczne to letni akcent obowiązkowy. Chronią oczy przed szkodliwym promieniowaniem a ponadto pozwalają uniknąć ciągłego grymasu na twarzy, który pojawia się w wyniku mrużenia oczu. Okulary słoneczne w damskim kodzie ubioru traktowane są jak biżuteria. Nie musimy zdejmować ich rozmawiając z kimś, wyjątkiem jest rozmowa z dużo starszą od nas osobą. Ważne: elegancja lubi duże okulary słoneczne.

Dekalog letniej elegancji w praktyce.

Jeśli chodzi o okulary słoneczne sama jestem zwolenniczką tzw. wyważonego podejścia; kurtuazyjna wymiana kilku słów w tzw. przelocie może się obejść bez ich zdejmowania, dłuższa lub bardziej osobista rozmowa wymaga jednak odsłonięcia twarzy. Istotne jest też to, czy rozmawiamy z kimś twarzą w twarz, czy np. idąc obok siebie… Myślę, że również i w tym przypadku to niuanse i wyczucie w korzystaniu z przywilejów zaświadczają o naszej klasie.

Pozdrawiam ♥

Fot. główna Ralph Lauren Magazine; fot. pomocnicze mój Pinterest.

Kwestia gustu: Sztompka, Florence, Guerlain, Wittchen, Lindt.

Jak prosić o pomoc i jak za nią dziękować?

Makosza

11. Mydło nie gryzie.
12. Ciężkie albo bardzo słodkie zapachy sprawiają, że otoczenie poważnie rozważa pobicie osoby wyperfumowanej.

>>>>>>>>>>>>>>>>>

U mnie królują sukienki. Niekoniecznie jasne, bo tylko w niektórych jasnych kolorach czuję się dobrze ale sukienki i sandałki.
Co do stóp to dobra uwaga. Kobieta zadbana, ślicznie ubrana, uczesana, elegancka a potem człowiek spojrzy na stopy a tam potworki. Najlepiej dbać cały rok, każdy znajdzie 20 min w tygodniu, by zadbać o stopy.
- zocha
  
  Podpisuję się pod mydłem, szczególnie po dzisiejszym powrocie z pracy tramwajem… Ja należę zdecydowanie do miłośniczek prostych spodni + koszula do pracy, a na codzień – zwiewne bluzki, najchętniej białe z aplikacją z bawełnianej koronki. Zwykle większą ochotę na sukienki mam jesienią i zimą, sama nie wiem dlaczego, chyba z przekory 😉
  - Makosza
    
    Wracając rano do domu autobusem miałam przyjemność siedzieć obok pani, która lubuje się w chanel no 5. Nie jestem wrażliwa na zapachy ale dzisiaj myślałam, że coś powiem.
    U mnie 90% to sukienki, więc na każdą porę roku. Teraz rozglądam się za spodniami z lnu, na lato.
    - bloodorange
      
      Bardzo fajne spodnie z mieszanki bawełna/ len, w proporcjach 50/50, były w Camaieu.
    - Klaudia
      
      Ososbiście bardziej odpowiada mi zapach dobrych perfum niż zapach potu czy dymu papierosowego, nawet jeżeli ktoś nieco przesadzi z ilością nałożonego perfumu.
      - Makosza
        
        Chanel jest bardzo duszące, ciężkie i w połączeniu z busem i 30 stopniami jest bardzo męczące. Mi najbardziej odpowiada jak człowiek się umył a perfumy używa z głową. też posiadam flakonik 5, rzadko używam ale jeśli to około 2 godzin przed wyjściem. Inaczej przeszkadza to ludziom siedzącym obok mnie.
      - Hal Kozłowska
        
        O to to, zgadzam się. O tym m. in. będę pisać w nowym cyklu „Pani pachnie jak…”, poświęconemu perfumom.
  - Marzena
    
    Korzystając z podjetego wątku sukienek, mam pytanie praktyczne- jak nosić sukienki jesienią i zimą, aby nie marznąć? Wydaje się banalne, lecz ja mam z tym problem w naszym klimacie. Jestem wielbicielką kobiecości i atrybutów typowo „naszych”, a takimi są dla dla mnie m.in. sukienki.Jednakże prowadzę aktywny tryb zycia, duzo się przemieszczam i nie jestem zmotoryzowana, toteż sporo czasu spędzam w komuniakcji miejskiej, na spacerach oraz przystankach i notorycznie marznę. Może są sprawdzone sposoby na jesienno-zimowe chłody i sodniczke do kolan?
    ps Czytam poleconą lekturę „To nie są moje wielbłądy”- inspirująca, wskazuje, że zawsze mamy wybór i warto rozglądać się na boki, aby znajdować coś niebanalnego. O dziwi, wyczytuję, że spodnie nie były uważane za eleganckie dla kobiet i, ku dużemu zdiwieniu, Francuzki po dziś dzień do pracy winny nosić spódniczki. Czyż nie jest to piękne? Przywrócić kobiecie kobiecość:)Pozdrawiam
    - Hal Kozłowska
      
      Rozumiem Cię doskonale, bo sama jestem tzw. „zmarzluchem” 😉 Na chłody warto rozważyć zakup bądź uszycie sukienek z wełny, tzw. bezrękawników, pod które można założyć np. golf; Długi (przynajmniej do kolan) wełniany płaszcz i kozaki z wysokimi cholewkami- tak aby nie było przestrzeni pomiędzy rąbkiem płaszcza a końcem cholewki- też bywają pomocne w zimne dni. No i ciepłe rajstopy. Powiem Ci, że odkąd zaczęłam zimą nosić na sobie warstwowo rzeczy z prawdziwej wełny jest mi dużo cieplej. Pozdrawiam!
bloodorange

Zdałam sobie sprawę, czytając ten wpis, że jednak mam zwyczaj, rozmawiając z kimś „na powietrzu” o sprawach istotnych (osobistych, zawodowych), zdejmować ciemne okulary – mam jasne tęczówki, bardzo wrażliwe na światło, ale jednak najwyraźniej większy wpływ miała na mnie kultura rycersko-biznesowa;) wg której należy pokazywać rozmówcy twarz i oczy. W ogóle ile razy natykam się na stwierdzenie, że kobieta ma prawo nie zdejmować okularów, myślę o tym, że to jakiś przejaw kultury w której szczerość (a w domyśle może także i kompetencja?) kobiet jest czymś mniej istotnym niż atrakcyjny wygląd (tu mentalnie tarzam się z radości, że napisałam taką oczywistość).

A po drugie, odnośnie reklamy zegarka Ralph Lauren, którą dostrzegłam z boku: stanowczo odradzam noszenie bransoletek wraz z zegarkiem, w szczególności szanowanym bądź inwestycyjnym. Wygląda to może ładnie, ale straszliwie rysuje kopertę, a praktycznie żaden zegarek nie znosi dobrze polerowania.
Ola K.

A co z rajstopami? Np. do kościoła czy do teatru…
- Hal Kozłowska
  
  Rajstopy są obowiązkowe w kategorii formalnej. W codziennej – w zależności od sytuacji. Jeśli chcemy swoim strojem „podnieść” rangę jakiegoś wydarzenia – jak najbardziej, zakładamy rajstopy.
  - Ola K.
    
    Dziękuję. A wie Pani, jak to wygląda w szkole?
    - bloodorange
      
      Jako nauczycielka odpowiem, że wg mnie i większości grona z naszej szkoły, o wiele ważniejsze jest to, co strój zakrywa, niż to, czy uczennica nosi rajstopy – nie wymagałabym rajstop przy upale towarzyszącym ostatniemu zakończeniu roku. Z drugiej strony, wiele dziewcząt przyszło w białych bluzkach i… czarnych mikromini, które uważam za nieodpowiedni ubiór do szkoły nawet na co dzień.
      
      Oczywiście, zasady tyczące ubioru mogą się różnić między szkołami – innego stopnia dowolności ubioru spodziewałabym się w szkole artystycznej, prowadzonej przez siostry, typowej społecznej czy ‚selektywnym’ państwowym ogólniaku. W razie wątpliwości – pamiętaj, że zawsze warto ‚ciągnąć w górę’.
    - Hal Kozłowska
      
      Na co dzień rajstopy nie są konieczne, natomiast na uroczystości – wskazane. W przypadku uczennic priorytetem jest to, o czym wspomniała @disqus_BfuaznLIVJ:disqus , mianowicie żeby spódniczka nie była zbyt krótka. Pozdrawiam!
      - Ola K.
        
        DZIĘKUJĘ <3
bloodorange

Wklejam swój komentarz sprzed godziny (uznany przez kogoś za spam… czyżby ze względu na to, że pada w nim nazwa marki?); jeśli odzyskam poprzedni, ten usunę.

Zdałam sobie sprawę, czytając ten wpis, że jednak mam zwyczaj, rozmawiając z kimś „na powietrzu” o sprawach istotnych (osobistych, zawodowych), zdejmować ciemne okulary – mam jasne tęczówki, bardzo wrażliwe na światło, ale jednak najwyraźniej większy wpływ miała na mnie kultura rycersko-biznesowa;) wg której należy pokazywać rozmówcy twarz i oczy. W ogóle ile razy natykam się na stwierdzenie, że kobieta ma prawo nie zdejmować okularów, myślę o tym, że to jakiś przejaw kultury w której szczerość (a w domyśle może także i kompetencja?) kobiet jest czymś mniej istotnym niż atrakcyjny wygląd (tu mentalnie tarzam się z radości, że napisałam taką oczywistość).

A po drugie, odnośnie reklamy zegarka Ralph Lauren, którą dostrzegłam z boku: bardzo odradzam noszenie bransoletek wraz z zegarkiem, w szczególności szanowanym bądź inwestycyjnym. Wygląda to może efektownie, ale straszliwie rysuje kopertę i bransoletę zegarka, a praktycznie żaden zegarek, nawet taki, którego koperta zrobiona jest z litego metalu, nie znosi dobrze polerowania.
- Hal Kozłowska
  
  To nie moja sprawka 😉 Ja też dziwiłam się, dlaczego nie widzę Twojego komentarza pod wpisem, choć mogłam go przeczytać od strony „zaplecza”… Jeśli chodzi o okulary słoneczne sama jestem zwolenniczką tzw. wyważonego podejścia; kurtuazyjna wymiana kilku słów w tzw. przelocie może się obejść bez ich zdejmowania, dłuższa lub bardziej osobista rozmowa wymaga odsłonięcia twarzy. Istotne jest też to, czy rozmawiamy z kimś twarzą w twarz, czy np. idąc obok siebie… Myślę, że również i w tym przypadku to niuanse i wyczucie w korzystaniu z przywilejów zaświadczają o naszej klasie. Pozdrawiam!
  - Marzena
    
    Proszę o poradę, jaki strój jest najbardziej odpowiedni do teatru, latem? Zaznaczam, że nie myślę o teatrze na plaży. Zastanawiam się nad kolorystyką- do teatru, wieczorową porą,obowiązuje kolor ciemny, jednakże czy również latem? Czy jasna sukienka z białą marynarką i do tego jasne półbuty na obcasie (bo palce powinny być zakryte jak sądzę, więc sandałki na obcasie odpadają) będą odpwoiednim strojem?
    - Hal Kozłowska
      
      Jasne kolory mogą być stosowane nawet na wieczór w teatrze, jednakże zastanowiłabym się nad zamianą marynarki na szal. To dodałoby lekkości i nieco artyzmu całości. Pozdrawiam ♥
Kasia

Bardzo przydatny post, nie mogę się już doczekać wpisu o kapeluszach 🙂 tymczasem mam pewne pytanie, które ciągle krąży mi po głowie – mój tato zmarł kilka lat temu i od tego czasu radzimy sobie z mamą same, jednak są takie sprawy, na których się nie znamy np. elektryka, naprawa komputerów, drobne usterki – w skrócie takie rzeczy, którymi w domach na ogół zajmują się mężczyźni 🙂 moja rodzina mieszka daleko, więc często pomagają nam sąsiedzi i przyjaciele, no i tutaj rodzi się moje pytanie: jak o taką pomoc prosić i co ważniejsze jak za nią dziękować? 🙂 Sąsiad skosi trawnik, kolega naprawi komputer – to drobne sprawy, ale zawsze chciałabym się odwdzięczyć tylko w jaki sposób aby zachować przy tym zasady savoir-vivre?
Pozdrawiam serdecznie 🙂
- Aurelia
  
  Za takie typowo męskie pomoce odwdzięczyłabym się typowo kobieco – upiekłabym ciasto 🙂
- Hal Kozłowska
  
  Kasiu! Zaczęłam odpowiadać Ci w komentarzu, ale wyszedł mi taki elaborat, że postanowiłam opublikować go jako osobny wpis 🙂 http://szkoladam.pl/jak-prosic-o-pomoc-i-jak-za-nia-dziekowac/ Zapraszam!
Ania

A co s-v mówi na temat noszenia okularów przeciwsłonecznych na włosach, jako opaskę? Słyszałam skrajne opinie na ten temat.
- Hal Kozłowska
  
  S-v wyklucza taki sposób noszenia okularów. Choć ja często łamię tę zasadę, szczególnie kiedy prowadzę samochód i muszę to je zakładać, to znów ściągać… 🙂
Klaudia

W jaki sposób pielęgnować stopy? Poproszę o jakieś wskazówki.
- zocha
  
  Nie jestem Hal, ale pozwolę sobie odpowiedzieć, ponieważ dbanie o stopy to coś, co uwielbiam i nie wiem dlaczego niektórzy tak po macoszemu to traktują, przecież jest to bardzo przyjemne! 🙂 Trochę czasu trzeba na to jednak poświęcić. Codziennie po prysznicu sprawdzam stan paznokci i smaruję stopy kremem. A raz w tygodniu poświęcam im ok. pół godziny, zaczynając od moczenia ich w ciepłej wodzie z dodatkiem soli do kąpieli lub kuchennej, a w razie ranek polecam olejek do ciała lub kilku kropel oliwy z oliwek. To trwa ok. 10 min, super okazja, żeby poczytać jakiś magazyn. Następnie stosuję peeling do stóp, po tym jeszcze ścieram pięty i palce specjalną tarką. Po wysuszeniu stóp przychodzi czas na paznokcie, czyli obcinanie i odsuwanie skórek. Po tym wszystkim krem. No i żeby było łanie, najczęściej następnego dnia rano – bo zwykle taką kąpiel robię stopom wieczorem – malowanie paznokci 🙂 Jesli chodzi o samo moczenie stóp to w zależności od potrzeb można stosować różne roztwory. Np. woda wymieszana z naparem z szałwii działa odkażająco na stopy, taka kąpiel jest dobra, kiedy stopy za bardzo się nam grzeją. A przy problemie z odciskami warto dodać odrobinę octu jabłkowego – tej metody jednak jeszcze nie próbowałam na sobie, więc nie mogę w 100% potwierdzić skuteczności.
  - Makosza
    
    Po użyciu octu wykończyłam wszystkie sole, które miałam i używam tylko tego. Oczywiście rozcieńczony w wodzie. Polecam.
    Dobrze jest też czasami porządnie nakremować i spać albo poleżeć w bawełnianych skarpetkach. Stopy nie do poznania.
- Hal Kozłowska
  
  Ja robię to w sposób najprostszy z możliwych. Codziennie ścieram pumeksem newralgiczne miejsca i przed położeniem się spać wcieram czerwony krem Garnier, ten do rąk, intensywnie nawilżający do bardzo suchej skóry. Wypróbowałam różne specyfiki stricte do stóp, ale żaden nie działał na moje stopy tak dobrze, jak ten Garnier (do rąk)…
  - zocha
    
    On jest bardzo fajny, bo jest na bazie gliceryny 🙂 Ja mam zwykłą glicerynę do rąk oraz wazelinę, znakomicie działa na pięty 🙂
Olga Gach

Moim ulubionym elementem tegorocznej letniej mody są spodnie ledwo – o ile! – zakrywające pośladki. Z wysokim stanem, z niskim stanem, jeansowe, bawełniane, poliestrowe, kolorowe, białe, czarne… mnożą się i mnożą na ulicach. I dla właścicielki takowych nie ma znaczenia, czy nosi rozmiar 32, czy 42, czy… 52.
Cóż zrobić, z modą się nie wygra, mnie natomiast przychodzi na myśl skecz z Kabaretu Starszych Panów:
https://www.youtube.com/watch?v=Ey-DIng2lPw

Wszak – do czegóż można jeszcze przyszyć nogawki? 🙂
- Izabela K.
  
  Również to zauważyłam. I nie podoba mi się to niezależnie od tego, czy właścicielka owych szortów nosi rozmiar 34 czy 44. Wygląda to wulgarnie, akceptuję taki strój jedynie na plaży. Prawda jest niestety taka, że trudno kupić w sklepach dłuższe spodenki. Ja swoich szukałam prawie 3 tygodnie, zanim znalazłam takie, które zakrywają uda i nie są opięte.
  - Olga Gach
    
    Bardzo chętnie się dowiem gdzie takowe znalazłaś, bo zbliżają się moje lizbońskie wojaże, a w sklepach – plaża 🙂
    - Izabela K.
      
      Kupiłam w Reserved (yfl) -granatowe, z wiskozy, o luźnym kroju ale z ładnym mankietem. Gdy siedzę, sięgają mi do połowy uda 🙂
  - Weronika
    
    Niedawno widziałam na ulicy dziewczynę w spodenkach króciutkich, koloru ecru, ażurowych. Nic spod spodu nie prześwitywało (zapewne pod ażurem była druga warstwa materiału), ale i tak moja wewnętrzna prababcia miała ochotę to skomentować: bardzo ładne majteczki… a gdzie spódniczka?
Świeczek

Zastanawia mnie ta granica obcisłości – bawełniane dzianinowe koszulki są taką moją ulubioną bazą, zwłaszcza jeśli noszę do tego luźne, szerokie, nieraz długie spódnice. Bo w sumie kiedy, jak nie latem, nosić takie koszulki? 😉
- Hal Kozłowska
  
  Tę granicę każda kobieta musi sama sobie wyznaczyć patrząc na siebie krytycznie w lustrze. Jeśli sylwetka jest bez zarzutu, top może być mocno dopasowany, natomiast przy tendencji do występowania tzw. „wałeczków”, które są widoczne zwłaszcza z tyłu, lepiej zrezygnować z eksponowania ich w obcisłym trykocie. Chodzi o to, by niezależnie od rodzaju sylwetki starać się wyglądać dobrze.
  - Świeczek
    
    To bardzo jasne wyjaśnienie, dzięki! I myślę, że zasada uniwersalna, choć latem ma szczególne zastosowanie.
Plenty More

Lato to także czas na zmianę torebki. Zamiast dużych modeli wybierane są koszyki plażowe lub małe listonoszki wykonane z delikatniejszej skóry. Właśnie takie podejście obserwujemy w naszym sklepie z torebkami. Z tej okazji nasza projektanta stworzyła nowy model OWL (koszyk na lato) oraz RAVEN skórzaną listonoszkę z frędzelkami. Tak więc pora zrzucić wszystko co ciężkie i masywne oraz założyć bardziej zwiewną garderobę oraz subtelne dodatki 🙂
Ania

Dzień dobry,
Mam takie pytanie: czy espadryle nadają się do chodzenia po mieście, czy są to buty tylko na bardzo swobodne okazje, np. nad jezioro czy do ogrodu?
Z góry dziękuję za odpowiedź.
- Hal Kozłowska
  
  Typowe espadryle, te na płaskiej podeszwie, są raczej zarezerwowane dla kategorii swobodnej, dla stylu rekreacyjnego. Te w wersji na koturnie (często wiązane bądź zapinane w kostce) nadają się do kategorii codziennej (nieoficjalnej), np. do spacerowej sukienki. Pozdrawiam!
Magdalena Kaczmarek

Okulary są szkodliwe, słońce nie.
Warto poczytać w książce „Rak nie jest chorobą”
Marysia

Droga Hal,
Od pewnego czasu zaglądam do Szkoły Dam. Piszę, żeby podziękować Ci za stworzenie tego wyjątkowego miejsca 🙂
Z wielkim zainteresowaniem czytam wszystkie Twoje wpisy i dyskusje pod nimi – zawsze na poziomie. Wspaniale, że Twój blog gromadzi osoby zainteresowane s-v, samorozwojem, lepszą jakością życia. Dopingujecie do odrzucenia bylejakości 🙂 Niestety, fatalne nawyki tak łatwo nabyć, a ciężko wyplenić… Przykre jest obniżenie jakości w większości aspektów życia. Jako studentka ostatniego (na szczęście) roku, a jednocześnie osoba pracująca, dostrzegam boleśnie braki w swojej edukacji, na które złożyło się (przede wszystkim, biję się w pierś) moje lenistwo, ale też przyzwolenie nauczycieli akademickich. Podobnie rzecz ma się w kwestii kontaktów międzyludzkich, kiedy zdarza mi się, że nie wiem, jak się zachować (…restauracja z „tysiącem” sztućców na stole – niech żyje mobilny internet i „googlarka”). Przykłady można mnożyć… A jednak można znaleźć miejsce w internecie, gdzie ludziom nie jest wszystko jedno 😉 Pozdrawiam serdecznie Ciebie, Hal oraz wszystkich Czytelników 😉
- Hal Kozłowska
  
  Marysiu! Dziękuję za takie piękne i motywujące słowa; nie wyobrażasz sobie jak bardzo zachęcają do dalszej pracy (zarówno nad sobą, jak i nad blogiem). Miło jest wiedzieć, że ciągle poszerza się grono ludzi, który zależy na dobrym, wartościowym i wysokiej jakości życiu. Pozdrawiam i zawsze zapraszam ♥
Ola Be

Ja zgłaszam się z prośbą o radę. Odkryłam Pani bloga stosunkowo niedawno i jego treść idealnie wpisuje się w moje postanowienia. Zdaję do klasy maturalnej. Trwa w tej chwili intensywny okres osiemnastek i na zbliżających się urodzinach koleżanki (domówce) obowiązującym dresscodem ma być styl plażowy, stroje kąpielowe są bardzo mile widziane. Mam dylemat, co w takiej sytuacji na siebie założyć, żeby nie odstawać od reszty, jednocześnie zachowując resztki klasy.
- Aleksandra
  
  Nie wiem, czy dobrze wnioskuję, po lekturze o plażowej elegancji (warto zerknąć – polecam 😉 —> http://szkoladam.pl/plaza-slonce-i-luz-czyli-jak-byc-dama-latem/), ale mam pewien pomysł.
  Wychodzę z założenia, że nie możesz zrezygnować z tych urodzin, więc zgodnie z często powtarzaną na blogu zasadą powinnaś dostosować się, do stopnia nienaruszającego twoich zasad, do towarzystwa. Skoro na spotkaniu obowiązują stroje plażowe, poważnym faux pas było by pojawienie się ubranym inaczej. Dobrałabym więc przede wszystkim pasujący kostium. Do tego pareo, np takie – http://www.masandra.pl/userdata/gfx/b4361c71ec1d200276dc87e5fd34f31e.jpg
  Odpowiednie do sytuacji obuwie, podstawowe plażowe rekwizyty, oczywisty dla mnie kapelusz z szerokim rondem… Mam nadzieję, że pomogłam 🙂 Pozdrawiam serdecznie
- Hal Kozłowska
  
  Inspiracja, którą zaproponowała @disqus_Xbjf3548DR:disqus wydaje mi się doskonała. Od siebie mogę jeszcze dorzucić, że na imprezę domową stosowniej byłoby założyć kostium jednoczęściowy. Alternatywą dla negliżu może być też klasyczne pareo zawiązane w formie plażowej sukienki… Pozdrawiam!
  - Ola Be
    
    Stworzyłam kombinację elementów z każdego z pomysłów. Czułam się swobodnie wpasowując się w klimat, a nawet nieco oryginalnie. Bardzo dziękuję!
Marzena

Z nieznanej mi przyczyny moje zapytanie nie zostało opublikowane, zatem powtórzę je:) Robiąc podsumowanie letniej garderoby i stylizacji, proszę o podpowiedź- w jakich sytuacjach i miejscach damie po 30 roku życia wypada nosić szorty. Czy jedynie urlop i plac zabaw? Przy okazji pragnę się podzielić inspiracją postem nt. elegancji w podróży. Przyznam szczerze, że byłam bardzo zdumiona i kilkukrotnie oglądałam zaprezentowane przez ciebie stylizacje na podróż, nie mogąc się nadziwić aż takim stopniem elegancji. dotychczas miałam wyobrażenie wygodnego, nieuciskającego stroju. W te wakacje postanowiłam przetestować Twoje rady i…stwierdzam, że piękny, elegancki strój, zdecydowanie podwyższa komfort podróży. Dziękuję:)
- Hal Kozłowska
  
  Bardzo przepraszam, gdzieś mi najwyraźniej umknęło to pytanie. W etykiecie stroju szorty są strojem właściwym dla kategorii swobodnej, bądź codziennej wyraźnie zmierzającej w stronę swobodnej. Kobietom, które chcą stworzyć swój elegancki wizerunek nie polecam szortów dżinsowych. Jeśli już, to szorty klasyczne – styl preppy będzie tu znowu dobrym odniesieniem: szorty z grubego płótna czy lnu, w stylu żeglarskim, bądź tenisowym. Na upały może to być np. jedwabny kombinezon z szortami imitującymi spódniczkę. Kobiety o smukłej sylwetce mogą sobie pozwolić na szorty tweedowe, noszone do kryjących wełnianych rajstop w zestawie ze swetrem albo wełnianą marynarką i loafersami. Tworzy się wtedy nieszablonowy zestaw codzienny (pod warunkiem, że owe szorty nie są oszałamiająco krótkie:) Co do podróży- bardzo, bardzo się cieszę, że mogłam zainspirować! Dziękuję i pozdrawiam!
  - Marzena
    
    Dziękuję, wiele mi wyjaśniłaś. Zastanawiam się jeszcze, czy baletki pasowałyby to tweedowych szortów na jesień?
    - Hal Kozłowska
      
      Raczej skłaniałabym się ku lordsom, mokasynom itp. Baletki wydają mi się zbyt lekkie do tweedu.